چقدر می‌توانیم در سطح ماه و دیگر سیارات بپریم؟
تاریخ انتشار: ۱۳ تیر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۱۳۰۳۱۷
به گزارش خبرنگار گروه ارتباطات و فناوری اطلاعات خبرگزاری علم و فناوری آنا، تا به حال فکر کرده اید که اگر در یک سفرفضایی به ماه یا سیاره دیگری پا بگذارید، دراین دنیای جدید چقدر می‌توانید بپرید؟
اگر فیلم منتشر شده از فضانوردان «آپولو» که در حال کاوش درسطح ماه هستند را مشاهده کنید، احتمالاً قابل توجه‌ترین چیز نحوه حرکت آنها در گرانش پایین ماه است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
گرانش نیرویی است که توسط هر جسمی که دارای جرم باشد وارد می‌شود. ماه دارای یک ششم گرانش زمین است زیرا جرم آن فقط یک ششم سیاره ماست. با گرانش کمتر، ما ترکیبی از اثرات را دریافت می‌کنیم. اصطحکاک بین سطوح، مانند اصطحکاک بین کفش و زمین، بستگی به نیرویی دارد که سطوح را به هم فشار می دهد، بنابراین گرانش کمتر به معنای لغزنده بودن کفش است. این تمایل به لغزش و محدودیت‌های فیزیکی لباس‌های فضایی، فضانوردان آپولو را بر آن داشت تا با ایجاد ویژگی پرش گرانش کم ماه را با ارتفاع پرش جبران کنند.
البته هر کس به طور متفاوتی می‌پرد، اما میانگین ارتفاع پرش روی زمین بدون استفاده از تکنیک‌های پرش ارتفاع، حدود ۶۰ سانتی متراست. بنابراین، با داشتن یک پایگاه مناسب با فضای کافی، تا چه ارتفاعی می‌توان روی سطح ماه پرید؟
| سیاره/ ماه | گرانش سطحی | ارتفاع پرش |
| مشتری | 2.5 | 24cm |
| کپلر_بی 44 | 1.3 | 46cm |
| زمین | 1 | 60cm |
| زهره | 0.9 | 67cm |
| مریخ | 0.379 | 1.58m |
| ماه | 0.165 | 3.6m |
| تیتان | 0.138 | 4.3m |
| پلوتون | 0.063 | 9m |
ارتفاع جهش بستگی به این دارد که بدن شما میتواند با چه سرعتی خود را به سمت بالا بکشد و برای قرار گرفتن در سیارات مختلف، ارتفاع جهش بستگی به قدرت گرانش سیاره دارد.
در ماه، می‌توانید ارتفاع شش برابر بالاتر از آنچه در حال حاضر می‌توانید بپرید؛ اگر بتوانید ارتفاع پرش خود را روی سطح زمین ۶۰ سانتی‌متر مدیریت کنید، می‌توانید روی سطح ماه تا ارتفاع سه متر بپرید و سطح آن را بشکنید. (رکورد فعلی پرش ارتفاع جهان)
مقصد احتمالی بعدی برای انسان مریخ است. سیاره سرخ نیز کوچکتر از زمین است، با یک سوم گرانش، بنابراین شما می‌توانید تقریباً سه برابر ارتفاع پرش روی زمین بپرید، که تقریباً به اندازه یک دراستاندارد است.
در منظومه شمسی ما، بیشترین گرانش باید برای سیاره ناهید باشد، با گرانش سطحی ۹۰ درصد گرانش زمین، که به شما امکان می‌دهد ۶۷ سانتی متربپرید، اما بعید است که هرگز بتوانیم پایه یا لباس فضایی بسازیم که به ما اجازه دهد در دمای ۷۵۲ درجه فارنهایت (۴۰۰ درجه سانتیگراد) و فشار اتمسفر ۹۲ برابر زمین، روی سطح زهره بایستیم. در هر حال، اگر ما به زهره رسیدیم، باید پرش خود را در پایگاه‌های بالونی که در ارتفاع ۳۱۵۰ کیلومتری بالاتر از سطح شناور هستند، انجام دهید.
با وجود اینکه مشتری از گاز تشکیل شده است، جرم مشتری بسیار بالاتر از زمین است. اما عدم وجود سطح زمین در غول‌های گازی مانند مشتری و زحل به این معنی است که گرانش در سراسر سیاره بسیار متفاوت است. جرم مشتری ۳۱۸ برابر جرم زمین است، و این نشان می‌دهد که اگر موفق به پیدا کردن یک طبقه شده باشید احتمالاً به دلیل فشار اتمسفر پرس می‌شوید!
انتهای پیام/
منبع: آنا
کلیدواژه: ماه سیاره سرخ جاذبه فضا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ana.press دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۱۳۰۳۱۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
رصد عنکبوت در سیاره سرخ
به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از اسپیس، مدارگرد مارس اکسپرس آژانس فضایی اروپا، عکس جدیدی را از ویژگی‌های کوچک و تاریک سیاره سرخ ثبت کرده که به عنکبوت شباهت دارند.
بررسی‌های صورت گرفته از تصاویر مذکور، این ویژگی‌ها را مانند گروهی عنکبوت نشان می‌دهد که در منطقه‌ای از مریخ موسوم به اینکا سیتی (Inca City) واقع در نزدیکی قطب جنوب سیاره سرخ در حال حرکت هستند و اگرچه در روز زمین بارش‌های مداوم شکوفا شدن گل‌ها را در پی داشته اما، در سیاره سرخ شاهد لشگر عنکبوت‌ها هستیم.
این ویژگی‌های کوچک و تاریک از میان شکاف‌های سطح مریخ جوانه می‌زنند. دانشمندان می‌گویند، این پدیده زمانی ظاهر می‌شود که نور خورشید بهاری بر لایه‌های دی اکسید کربن که در زمستان تاریک مریخ رسوب کرده‌اند، می‌تابد.
براساس بیانیه آژانس فضایی اروپا، یخ دی‌اکسید کربن به نوبه خود در لایه زیرین سطح مریخ به گاز تبدیل می‌شود و درنهایت تجمع حاصل از آن به شکل یخ ضخیم درمی‌آید.
گاز آزادشده، غبار تیره را از زمین زیرین خود به سمت بالا می‌برد و در نهایت گرد و غبار را وادار می‌کند تا پیش از نشستن روی سطح، مانند آب فوران‌کرده از یک آبفشان، از لایه‌های بالایی یخ پرتاب شود. این امر، ساختارهای ترک‌خورده و عنکبوت‌مانند را در اندازه ۴۵ متر تا یک کیلومتر ایجاد می‌کند.
منطقه موسوم به اینکا که به طور رسمی با نام «آنگوستوس لابیرینتوس» (Angustus Labyrinthus) شناخته می‌شود، شبکه‌ای خطی و تقریباً هندسی از برآمدگی‌ها مانند آنچه که روی زمین است را به نمایش می‌گذارد و بخشی از یک ویژگی دایره‌ای به عرض تقریبی ۵۳ مایل (۸۶ کیلومتر) است.
مقامات سازمان فضایی اروپا در بیانیه‌ای گفتند: ما هنوز دقیقاً مطمئن نیستیم که منطقه اینکا چگونه شکل گرفته، ممکن است تپه‌های شنی در طول زمان به سنگ تبدیل شده باشند. شاید موادی مانند ماگما یا ماسه از میان صفحات شکسته سنگ مریخ به بیرون نفوذ کرده و این منطقه شکل گرفته است.
جدیدترین تصاویر از این منطقه توسط دوربین استریو با وضوح بالا مدارگرد مارس‌اکسپرس در ۲۷ ماه فوریه حدود دوماه پیش هنگام فصل پاییز مریخ ثبت شده است.
انتهای پیام/
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»